Διαταραχή πανικού, πανικός, άγχος, Νεύρωση
Πηγές
- Αγγελόπουλος Νικηφόρος. «Ιατρική ψυχολογία και ψυχοπαθολογία. Μια σύγχρονη ψυχιατρική». Τόμος Β. Εκδόσεις Βήτα www.betamedarts.gr
- Ιεροδιακόνου Χ. «Ψυχιατρικές γνώσεις για εφαρμογή από κάθε γιατρό. Οδηγός ψυχοσωματικής θεραπείας». Εκδόσεις «Μαστορίδη». Θεσσαλονίκη 2000
- Φιλιππόπουλου Γ. «Δυναμική Ψυχιατρική». Βιβλίο. Εκδόσεις Α. Καραβία. Αθήνα 1971. Δυναμική ψυχιατρική – Αλφειός (alfeiosbooks.com)
- Lemperiere T., Feline A.: Εγχειρίδιο Ψυχιατρικής Ενηλίκων. Υπεύθυνος έκδοσης, Σακελλαρόπουλος Π. Καθηγητής Ψυχιατρικής, Α. Τόμος. Εκδόσεις Παπαζήση. Αθήνα 1995. https://papazissi.gr
- Ιεροδιακόνου Χ., Φωτιάδης Χ., Δημητρίου Ε. : «Ψυχιατρική» βιβλίο. Εκδόσεις Μαστορίδη . Θεσσαλονίκη 1988. https://www.politeianet.gr/books
- Ζερβής Χρήστος. «Ψυχοπαθολογία του ενήλικα» Εκδόσεις Ηλεκτρονικές Τέχνες Ε.Π.Ε..1996 https://www.blod.gr/speakers/zerbis-hristos/
- Χριστοδούλου Γ. και συνεργατών. «Ψυχιατρική», Ψυχιατρική κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών. Βιβλίο. Εκδόσεις Βήτα . 2000 Αθήνα. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ | Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις (betamedarts.gr)
- Χαρτοκόλλης Π., «Εισαγωγή στην ψυχιατρική». Βιβλίο. Αθήνα , Εκδόσεις Θεμέλιο. 1986. www.themelio-ekdoseis.gr
- Κωστοπούλου Μυρσίνη : «Η ψυχή στη χώρα των ανθρώπων». Βιβλίο. Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα». Αθήνα 2007. www.ellinikagrammata.gr myrsini.kostopoulou@gmail.com
Η διαταραχή πανικού είναι μια κατηγορία αγχώδους διαταραχής, η οποία χαρακτηρίζεται από προσβολές οξέος – έντονου άγχους.
Κρίση πανικού είναι ένα επεισόδιο οξέος σοβαρού άγχους, με δύσπνοια, ταχυκαρδία, βάρος στο στήθος, ζάλη, εφίδρωση, φόβος λιποθυμίας, τρέμουλο, εξάψεις κ.α. Κατακλύζουν τον ασθενή και συνοδεύονται από αισθήματα επικείμενης καταστροφής, φόβου ότι θα «τρελαθεί» ή φόβου ότι θα πεθάνει από σοβαρή καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό ή άλλη σοβαρή νόσο.
Η συχνότερη αιτία συνταγογράφησης φαρμάκων είναι ο πόνος, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της αύξησης των αγχωδών και καταθλιπτικών συναισθηματικών διαταραχών, η πιο συχνή αιτία αναγραφής φαρμάκων είναι το άγχος και η κατάθλιψη, οι οποίες εμφανίζονται στο 5-30 % του πληθυσμού.
Η αγχώδης διαταραχή μπορεί να οφείλεται σε μια αγχώδη διαταραχή της παιδικής ηλικίας, σε κάποια απωθημένη συναισθηματική σύγκρουση της παιδικής ηλικίας, λόγω μιας ανασφαλούς σχέσης με την μητέρα και φόβου αποχωρισμού από αυτήν.
Πολλές φορές το άγχος αποδίδεται και σε τραυματικές εμπειρίες της νηπιακής και παιδικής ηλικίας, όπως ατυχήματα, χειρουργικές επεμβάσεις, βιώματα που έχουν τρομάξει το παιδί όπως ο αποχωρισμός από την μητέρα, οι συναισθηματικές στερήσεις,η γέννηση κάποιου νέου μέλους στην οικογένεια, η οποία μας γεμίζει ευθύνες ή μας κλέβει την αποκλειστική αγάπη και προσοχή που λαμβάνουμε από τους κοντινούς μας συγγενείς ή ο θάνατος κάποιου μέλους της οικογένειες κ.α., που διαταράσσουν τις ομαλές ενδοοικογενειακές σχέσεις και κυρίως τις σχέσεις και την επικοινωνία του παιδιού με την μητέρα του.
Ο πανικός είναι μια μετάθεση μιας άλλης βαθύτερες απαγορευμένης φαντασίωσης, η οποία αν βγει στην επιφάνεια της συνείδησης από το ασυνείδητο, όπου επικρατούν επιθετικές και σεξουαλικές ενορμήσεις, ίσως οδηγήσει το άτομο στην απώλεια ελέγχου του μυαλού και του σώματος. Είναι ένας φόβος «μήπως τρελαθεί». Είναι φόβος μήπως χάσει τον έλεγχο των πάντων μέσα και έξω από το σώμα του.
Φόβος της «τρέλας» ή η επίγνωση μια αδιαπραγμάτευτης αλήθειας γύρω από το αναπόφευκτο του θανάτου τόσο του δικού μας θανάτου όσο και των άλλων αγαπημένων μας προσώπων. Ένας φόβος που υπάρχει στα θεμέλια της ύπαρξής μας. Καλείται το άτομο και το κάθε άτομο να διαχειριστεί αυτόν τον βαθύτερο φόβο, προκειμένου να ζήσει την ζωή του, την ελευθερία του και την ευτυχία του.
Η ψυχοθεραπεία μας φέρνει σε επαφή με αυτήν την αιτία της συμπεριφοράς μας, διότι μας βοηθά να παραλείψουμε και να υπερβούμε τα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα και αποτελεί μια λύση (η ψυχοθεραπεία και η υπέρβαση αυτή) αποκαλυπτική και ανακουφιστική.
Η προσωπικότητα των ασθενών με διαταραχή πανικού μοιάζει πολύ με αυτή της αγχώδους νεύρωσης.
Είναι άτομα αγχώδη σε υπερβολικό βαθμό, χωρίς αυτοπεποίθηση, εξαιτίας βαθύτερων συμπλεγμάτων κατωτερότητας, που μάλιστα προσπαθούν να τα καλύψουν με επαγγέλματα εξουσίας.
Ως εκλυτικό αίτιο κρίσης πανικού αναφέρεται συνήθως, η είδηση ενός αιφνιδίου θανάτου ενός συνομηλίκου, ενός καρδιακού εμφράγματος κάποιου γνωστού ανθρώπου, τα ανεξέλεγκτα και απρόβλεπτα γεγονότα της ζωής, ανατροπές στον επαγγελματικό, οικονομικό και κοινωνικό μας περίγυρο, η αγχώδης προσωπικότητά μας και η κληρονομικότητα από συγγενείς με άγχος ή άλλες ψυχικές ή σωματικές διαταραχές.
Επίσης και τα βαθύτερα λανθασμένα ή υπερβολικά «πιστεύω και πεποιθήσεις» που υιοθετεί το παιδί από το πρώιμο οικογενειακό του περιβάλλον και που γίνονται κτήμα του, όπως για παράδειγμα «ο απόλυτος έλεγχος που πρέπει να έχει κάποιος στο περιβάλλον του, σημαίνει μεγάλη δύναμη του εαυτού του ατόμου» κ.α.
Επιπλέον, η επιλεκτική προσοχή του ατόμου στα σωματικά του συμπτώματα και η συνεχής «σάρωση» του σώματος μήπως υπάρχει κάποιο σωματικό «ψεγάδι» ή σύμπτωμα νόσου. Το άγχος μήπως ξανασυμβεί κρίση πανικού σε εκείνες τις περιοχές που στο παρελθόν εμφανίστηκαν κρίσεις πανικού, οδηγεί στην διαιώνιση της κατάστασης λόγω της αποφυγής αυτής.
Οι περισσότεροι πάσχοντες από διαταραχή πανικού έχουν βιώσει άγχος αποχωρισμού κατά την παιδική τους ηλικία, δεν μπορούσαν να κοιμηθούν πάρα μόνο με κάποιον από τους γονείς τους, είχαν μεγάλο φόβο με το σκοτάδι και παρουσίασαν μεγάλες δυσκολίες προσαρμογής όταν πρωτοπήγαν στο σχολείο.
Οι ασθενείς με κρίσεις πανικού ερμηνεύουν κάποια σωματικά συμπτώματα με μια καταστροφική ερμηνεία και παρερμηνεύουν τις σωματικές λειτουργίες δίνοντας σε αυτές παθολογικό χαρακτήρα .
Αυτοβοήθεια:
Ασχοληθείτε με ευχάριστες σε εσάς δραστηριότητες και σταματήστε να αποφεύγετε σιγά σιγά καταστάσεις ή τοποθεσίες που σας φοβίζουν. Εστιαστείτε σε τεχνικές χαλάρωσης και αφού εντοπίσετε τις φοβογόνες σκέψεις προσπαθήστε να τις αντικαταστήσετε με λειτουργικές και θετικές σκέψεις που είναι πιο ρεαλιστικές και πιο κοντά στην πραγματικότητα.